“เฉินหลง”เป็นดาราโด่งดังระดับโลกแต่จะมีสักกี่คนรู้ว่า กว่าจะมีวันนี้ “เฉินหลง”เคยล้มเหลวมาแล้วนับสิบครั้ง หนังที่เขาเคยแสดงในยุคเริ่มต้นไม่ประสบความสำเร็จแม้แต่เรื่องเดียว บางคนอาจตัดสินใจหันหลังให้กับเส้นทางนี้ แต่เขาไม่มีความคิดเช่นนั้นอยู่ในหัว

“เฉินหลง” จบการศึกษาจากโรงเรียนอุปรากรจีน หรือ China Drama Academy หลังการแสดงงิ้วเริ่มหมดความนิยม นักเรียนจากสถาบันจึงหันไปเอาดีทางด้านเป็นสตันท์แมนในภาพยนตร์ฮ่องกง ซึ่ง ณ ขณะนั้น “บรู๊ซ ลี” กำลังได้รับความนิยม แต่ดาวรุ่งของวงการสตันท์ต้องตกงานแบบไม่รู้ตัว เมื่อบรู๊ซ ลี เสียชีวิต และความนิยมหนังกังฟูฮ่องกงตกต่ำลง เฉินหลงเคว้งคว้างอยู่พักใหญ่แต่ไม่ท้อใจที่จะฝึกฝีมือด้านศิลปะการแสดงและการต่อสู้ เพราะเขาเชื่อมั่นในความฝันและศักยภาพของตนเอง

ความอุตสาหะท่ามกลางเพื่อนร่วมอาชีพที่ทยอยหางานใหม่ทีละรายสองราย ทำให้ “หลอเหว่ย” ผู้กำกับหนังกังฟูตัดสินใจปั้นเฉินหลงขึ้นมาแทน บรู๊ซ ลี โดยหวังให้หนังกังฟูฮ่องกงกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง แต่ปี พ.ศ.2519-2521 ที่พวกเขาทุ่มเทผลิตหนังขึ้นมาถึง 10 เรื่อง ผลก็คือ..ไม่ประสบความสำเร็จเลยแม้แต่เรื่องเดียว

เฉินหลงคือดาราอับโชคหรือเขาไม่มีความสามารถเพียงพอ?

แรงกาย 3 ปีกับหนัง 10 เรื่อง อาจทำให้บางคนตัดสินใจหันหลังให้กับเส้นทางนี้ แต่เขาไม่มีความคิดนั้นในหัว แม้หนังจะไม่ประสบความสำเร็จด้านรายได้แต่เขาได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักทุกวัน ในเมื่อวิธีการแสดงแบบเดิมยังไม่เข้าตา จะแปลกอะไรถ้าเขาจะพยายามหาวิธีใหม่ไปเรื่อยๆ

ปลายปี พ.ศ.2521 เฉินหลงลบคำสบประมาทของทุกคนด้วยผลงาน “ไอ้หนุ่มหมัดเมา” ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่เพียงแต่ประสบความสำเร็จในฮ่องกงเท่านั้น แต่ยังสร้างชื่อเสียงให้เฉินหลงดังชั่วข้ามคืนไปทั่วเอเชีย ภาพยนตร์ของเฉินหลงในยุค 90 ไม่มีเรื่องไหนที่ “ไม่ดัง”

เขากระตุ้นตัวเองให้ก้าวสู่สากลด้วยการเปิดตลาดอเมริกา สยายปีกสู่วงการฮอลลีวู้ด แต่อินทรีย์หนุ่มจากเอเชียกลับโดนพายุกระหน่ำจนซวนเซ เพราะภาพยนตร์ 4 เรื่องแรกล้วนไม่ประสบความสำเร็จ บางเรื่องเขาได้รับบทเป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น นักวิจารณ์บางคนพูดถึงเขาในทำนองเสียดสีว่าฝีมือยังไม่ถึงฮอลลีวู้ด

แทนที่จะหดหู่ท้อถอย เขากลับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการค้นหาวิธีที่จะบินสู่ฮอลลีวู้ดอีกครั้ง โดยใช้เวลาอีกสิบปีบุกตลาดอเมริกาครั้งที่สอง พร้อมกับผลงานเรื่อง Rumble in the Bronx (ใหญ่ฟัดโลก) สามารถเปิดตัวขึ้นอันดับหนึ่งในบ็อกซ์ออฟฟิศของอเมริกา และผลงานเรื่องต่อมา Rush Hour (คู่ใหญ่ ฟัดเต็มสปีด) ประสบความสำเร็จอย่างสูง ทำรายได้หลายร้อยล้านเหรียญทั่วโลก

เบื้องหลังความสำเร็จและรายได้มหาศาล คือเวลานับสิบปีที่ทุ่มเททำงานอย่างหนัก ทดลองหลากหลายวิธี บางวิธีล้มเหลว บางวิธีไม่ได้ผล บางวิธีให้ผลตรงข้าม ถ้าวันนั้นเฉินหลงบอกตัวเองว่า “พอได้แล้ว ฉันทำมามากเกินพอแล้ว” ในวันนี้ชื่อของเขาอาจเป็นเพียง “อดีตดาราฮ่องกง”  ที่มีคนจำได้ลาง ๆเท่านั้นเอง

สำหรับผม เฉินหลงเป็น “นักสู้ที่แท้จริง” ไม่ใช่เพราะบทบาทน่าประทับใจจากภาพยนตร์ แต่ผมนับถือที่ตัวตนของเขา นับถือการ “ทำฝันให้เป็นจริง” โดยไม่ย่อท้อ

นักสู้ที่แท้จริงไม่เคยสงสัยว่าตัวเองสู้ได้หรือไม่ เขาเพียงแต่รู้ว่ายิ่งเขาต่อสู้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น เฉินหลงฝันในสิ่งที่รัก รักในสิ่งที่ทำ และทำจนประสบความสำเร็จ

คุณเห็นความลับของความสำเร็จหรือยังครับ?

หนังสือ The Success ความสำเร็จออกแบบได้ โดย ดำรงค์ พิณคุณ