“การเมืองแน่นอน...การเมืองแน่ๆ”

คือบทสรุปจากคอข่าวการเมือง รวมทั้งแฟนพันธุ์แท้ที่เกาะติดความเคลื่อนไหวของสถานการณ์บ้านเมืองอย่างใกล้ชิด ล้วนพากันเชื่อสนิทใจ และพร้อมใจกันเปล่งวาจาออกมาตรงกันโดยมิได้นัดหมาย  แบบฉับพลันทันใดคล้อยหลังเหตุการณ์ระเบิดที่โรงพยาบาลพระมงกุฎ แค่ไม่กี่อึดใจ

ทำไมจึงคิดสรุปรวบยอดแบบนั้น ?

คำตอบที่พรั่งพรูออกมาจากหลากหลายกระแส แต่กลับมีใจความสำคัญตรงกันอย่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่ง มีอยู่ด้วยกัน 3 ประการ

1). เหตุระเบิดเกิดขึ้นพอเหมาะพอดีกับวันครบรอบวันที่คณะรักษาความสงบแห่งชาติ( คสช.) กระทำการรัฐประหารล้มล้างรัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นปีที่ 3

2).เหตุระเบิดเกิดขึ้นในพื้นที่รับผิดชอบของกองทัพบก ซึ่งเป็นกำลังหลักของการทำรัฐประหารเมื่อวันที่ 22 พ.ค. ปี 2557

3).เหตุระเบิดเกิดขึ้นบริเวณห้องพักรับรองที่ติดป้ายชื่อ”วงษ์สุวรรณ” ซึ่งเป็นนามสกุลของพล.อ.ประวิตร  วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี ที่มีหน้าที่รับผิดชอบงานด้านความมั่นคงของรัฐบาล

ใครทำ ??

ข้อสงสัยเกี่ยวกับตัวการก่อกรรมกระทำการชั่วช้าสามานย์  ซึ่งซ่อนตัวในที่มืด มีการวิสัชนาออกไปหลายกระแส...หลายทิศทาง

บางกระแส วิสัชนาให้ชวนคิดพาดพิงไปถึงขบวนการคนเสื้อแดง  ที่มี “คนแดนไกล” คอยชักใย

บางกระแส ส่องกล้องล็อคเป้าโฟกัสไปที่ขบวนการก่อเหตุรุนแรงในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้

บางกระแสส่งสัญญาณชวนให้เชื่อว่าเป็นปรากฏการณ์ “สนิมเกิดจากเนื้อในตน” ที่คนในรัฐบาลหรือคสช. “เล่นกันเอง” เพื่อหวัง “ด้อยค่า”ใครบางคน ที่เป็นเจ้าภาพงานด้านความมั่นคง

สัญญาณชวนเชื่อในลักษณะนี้ ทำให้คนจำนวนมากหลับตาจินตนาการไปถึงพล.อ.ประวิตร  วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรีด้านความมั่นคง ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย  เกรงว่าคุณค่า...ความสำคัญของท่านจะถูกแปรเปลี่ยนไป

ยิ่งในช่วงหลัง ๆมานี้บรรดาผู้สื่อข่าวสายทหาร ซึ่งติดตามความเคลื่อนไหวของท่านแบบเกาะติด พากันตั้งข้อสังเกตว่าท่าทีของท่านออกจะเงียบเชียบอย่างผิดสังเกต อีกทั้งน้ำเสียงของท่านที่เคยคึกคัก ก็ดูจะนุ่มเนิบผิดสังเกตเช่นกัน

ผู้สื่อข่าวบางคนที่ติดสอยห้อยตามท่านมานาน ถึงกับเกิดอาการวูบวาบลึกๆ เมื่อสอบถามสารทุกข์สุกดิบของท่านผ่านคนใกล้ชิด ด้วยความที่ไม่เห็นหน้า...ไม่ได้ยินเสียงท่านนานหลายวัน แล้วได้รับคำตอบกลับมาเป็นข้อความผ่านไลน์ว่า “พัก...พัก...พัก” ให้ต้องถอดรหัสตีความกัน

ไม่แน่ว่าสุดท้ายแล้วพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ท่านจะแค่”ลาพัก” หรือ “ลาออก” !!!

โดย : ศักดิ์ชัย พฤฒิภัค

.....................................................