สหรัฐอเมริกา คือหัวเรี่ยวหัวแรงผู้จุดประกายเฉิดฉายให้แก่ TPP เพื่อหวังจะใช้ TPP เป็นขุมพลังอำนาจทางเศรษฐกิจ สำหรับปกป้อง รับใช้ผลประโยชน์ของตัวเองเป็นสำคัญ

บรรดาประเทศแนวร่วมที่ตอบรับเป็นประเทศภาคี TPP ตามอิทธิพลเหนี่ยวนำของสหรัฐอเมริกา หากพินิจพิจารณาให้ลึกซึ้งถ่องแท้จะชัดเจนแจ่มแจ้งว่าล้วนแล้วแต่ประเทศลูกหาบที่ต้องพึ่งพาบารมีของสหรัฐอเมริกาทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นสิงคโปร์  มาเลเซีย  เวียดนาม  บรูไน  ญี่ปุ่น  ออสเตรเลีย  นิวซีแลนด์  เปรู  ชิลี  เม็กซิโก และแคนาดา

สิทธิประโยชน์ในการเข้าร่วมขบวนการ TPP ที่สหรัฐอเมริกา พยายามรณรงค์เชิญชวนนานาชาติว่าจะมีมากมายสารพัดทั้งสิทธิประโยชน์ด้านภาษี และสิทธิประโยชน์ที่ไม่ใช่ภาษี อีกทั้งยังมีขนาดจำนวนประชากรรองรับกว่า 800 ล้านคน และมีมูลค่าเศรษฐกิจรวมกันมหึมาอีกกว่า 30 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ หรือคิดเป็นประมาณร้อยละ 40 ของมูลค่าเศรษฐกิจของโลกนี้ทั้งใบ แต่ทั้งหลายทั้งปวงน่าจะเป็นสิ่งที่เรียกว่า”โฆษณาชวนเชื่อ”

เหตุและผลกรณีนี้มีง่ายๆคือสารพัดสิทธิประโยชน์ที่อ้างถึง มีลักษณะ”เลื่อนลอย” ขาดเนื้อหาสาระที่เป็นเงื่อนไขรายละเอียดชัดเจน

ดร.ศุภชัย  พานิชภักดิ์ อดีตรองนายกรัฐมนตรี อดีตผู้อำนวยการองค์การค้าโลก  อดีตเลขาธิการอังค์ถัด แห่งสหประชาชาติ ให้ข้อคิดน่าสนใจเกี่ยวกับ TPP ว่าแก่นแท้ของ TPP เป็นการประสานผลประโยชน์ระหว่างกันของสหรัฐอเมริกา กับ ญี่ปุ่น และเป็นประเด็นเกี่ยวกับภูมิรัฐศาสตร์ ผูกพันกับผลประโยชน์อิทธิพลด้านการเมืองและความมั่นคงมากกว่าประเด็นทางเศรษฐกิจ

สำคัญที่สุดคือในทัศนะของดร.ศุภชัย เห็นว่าประเทศไทย ยังไม่ควรรีบร้อนเข้าร่วมเป็นสมาชิกกลุ่ม TPP  เนื่องจากอาจได้ไม่คุ้มเสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลเสียที่จะเกิดขึ้นกับภาคเกษตรกรรม และเวชภัณฑ์

ทำนองเดียวกันพล.อ.ประยุทธ์  จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ก็แสดงท่าทีชัดเจนว่าจะยังไม่รีบตัดสินใจเรื่องนี้ เนื่องจากยังมีเวลาพิจารณาเพื่อความรอบคอบจนถึงปี 2560

ยิ่งกว่านั้นนายกรัฐมนตรี ยังให้แนวทางเพื่อดำเนินการกรณีนี้ด้วยว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งด้านการค้า อุตสาหกรรม เกษตรกรรม ต้องพิจารณาร่วมกัน โดยคำนึงถึงผลดีและผลเสีย ตลอดจนคำนึงถึงข้อตกลงทางการค้าในด้านต่างๆ ทั้งการทำข้อตกลงเขตการค้าเสรี และองค์การการค้าโลก

ความรอบคอบ..ระมัดระวัง..ไม่ใจเร็วด่วนได้ในการผลีผลามเข้าร่วมขบวนการ TPP เป็นสิ่งที่พึงกระทำอย่างยิ่ง!!!