ทุกจังหวะก้าวที่ “ตูน”ทำความดีด้วยหัวใจ ได้จุดประกายศรัทธาให้ลุกโชนขึ้นในหัวใจของคนทั่วบ้านทั่วเมือง และออกมาเคลื่อนไหวร่วมกับ “ตูน” ในการบันดาลให้บังเกิดสิ่งดีๆงอกงามขึ้นมากมาย ความหวาดระแวงระหว่างกันของพี่น้องไทยพุทธ กับ ไทยมุสลิม ในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งมีเหตุรุนแรงปะทุขึ้นต่อเนื่องยาวนานกว่า 10 ปี ถูกอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์แห่งการทำความดีร่วมกับ “ตูน” แปรเปลี่ยนเป็นบรรยากาศแห่งความชื่นมื่น เปี่ยมรอยยิ้ม ปราศจากร่องรอยการแบ่งแยกความแตกต่างระหว่างศาสนา หลายอำเภอ..หลายจังหวัดในพื้นที่ชายแดนใต้ที่เคยมีภาพลักษณ์ความเป็นพื้นที่ชุกชุมไปด้วยภัยอันตรายจากการก่อเหตุรุนแรง ถูกประกายใสสะอาดของความดีที่ “ตูน”ปล่อยให้ฟุ้งกระจายออกไป แปรเปลี่ยนกลายเป็นพื้นที่แห่งสันติสุขโดยไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตอง ตั้งโต๊ะพูดคุยสันติสุขให้มากเรื่องมากราว รูปธรรมของพลังความดีที่บันดาลให้บังเกิดสันติสุขขึ้นในจังหวัดชายแดนใต้ ซึ่ง “ตูน”ทำให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แจ้งชัดแล้ว น่าจะเป็นปัจจัยบ่งชี้สำคัญว่าจิตใจที่ใสสะอาดและความดีที่บริสุทธิ์ที่มนุษย์พึงมีต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนั่นแหละ คือหัวใจสำคัญยิ่งยวดในการคืนสันติสุขให้กลับสู่ดินแดนจังหวัดชายแดนใต้ กระบวนการพูดคุยสันติสุขที่ต้องพึ่งพาบริการเพื่อนบ้านมาเลเซียช่วยเป็นธุระ และยั้วเยี้ยยุ่บยั่บไปด้วยเงื่อนไขสารพัด ไม่น่าจะเป็นหนทางสร้างสันติสุขที่ใช่ พลังแห่งความดีที่ “ตูน”ลงมือทำไม่เพียงบันดาลให้บังเกิดสันติสุขที่ชายแดนใต้ได้จริงเท่านั้น แต่ยังมีอานุภาพทำละลายความแตกแยกแบ่งสีในหมู่คนไทยให้กลับมาหลอมรวมกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ คนไทยหลากสีไม่ว่าจะสีเหลือง-สีแดง-สีรุ้ง ล้วนมีส่วนร่วมในขบวนการก่อการดีไปกับ “ตูน”ได้โดยไร้เงื่อนไข เหตุปัจจัยที่เสริมพลังการทำความดีของ “ตูน”ให้นับวันจะยิ่งใหญ่กว้างไกลไร้ขอบเขตจำกัด น่าจะเกิดจากแหล่งที่มาสำคัญ 2 ประการ ประการแรกคือ ความกตัญญูกตเวทิตา ที่อัดแน่นอยู่ในทุกอณูชีวิตของความเป็น “ตูน” หรือนายอาทิตย์วราห์  คงมาลัย คุณพ่อ “อนุรัตน์” และคุณแม่ “ประนอม” ซึ่งเป็นผู้ให้กำเนิด อบรมเลี้ยงดู “ตูน”ให้รักดี –ใฝ่ดี -มีน้ำใจมาแต่วัยเยาว์ และกำราบให้ “ตูน”อยู่ในครรลองของความดีด้วย “ไม้เรียว”สารพัดรูปแบบ ทั้งด้ามไม้ลวกเส้นก๊วยเตี๋ยว...ก้านมะยม ซึ่งแทนที่ “ตูน”จะโกรธเกลียดพ่อ - แม่แล้วเตลิดเปิดเปิง แต่กลับสำนึกและรำลึกถึงบุญคุณไม้เรียวของแม่ที่ทำให้มีวันนี้ แล้วตอบแทนพระคุณบุพการีอย่างดียิ่ง ประการสุดท้ายคือ ความหนักแน่นต่อการคิดดี – มุ่งดี - ทำดี โดยไม่วอกแวกต่อบรรดา “นกกา”ทั้งหลาย ที่ประสานเสียงกระแนะกระแหนประชดประชัน อยากพล่ามอะไร...อยากพูดอะไร ก็พ่นไป “ตูน”ไม่เคยเสียสมาธิ ลดตัวไปเกลือกกลั้วให้เสื่อม แต่ตั้งหน้าตั้งตามุ่งมั่นตั้งใจปลูกความดีด้วยหัวใจต่อไป.... ...................................................