ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคที่ติดต่อว่องไว บางคราวระบาดทั่วเมืองหรือทั่วโลก พอล้มเจ็บก็เป็นไข้ตัวร้อนทันที มีอาการอ่อนเพลีย เจ็บปวดตามสันหลังและแขนขา  ตาแดงจากการอักเสบ  ซึ่งโดยปกติจะหายได้เองภายใน ไม่กี่วัน ตามปกติแล้วไข้หวัดใหญ่จะไม่มีอันตรายมาก  แต่หากมีการติดโรคแทรกซ้อนก็อาจจะเกิดอันตรายร้ายแรงได้เช่นกัน   พระองค์เจ้าจรูญโรจน์ เรืองศรี ได้เขียนไว้ในหนังสือวชิรญาณ หลายสิบปีมาแล้ว ทรงอธิบายว่า คนเป็นหวัดกันมากในฤดูฝนหรือฤดูวัสส์  คนโบราณจึงเรียก ว่าเป็นวัสส์ คือเป็นการเจ็บป่วยที่เกิดประจำในฤดูวัสส์   ดังนั้นคำว่า ไข้หวัด ที่เราใช้กันในปัจจุบันนั้น เป็น การผิดเพี้ยนมาจากคำว่า ไข้วัสส์ ในอดีตนั่นเอง ซึ่งเป็นการเขียนตามเสียง มิใช่การเขียนตามตัวสะกด   การแพทย์แผนไทยได้ระบุจุดที่ใช้กดเพื่อป้องกันและรักษาไข้หวัดอย่างได้ผลไว้ดังนี้คือ

1. จุดบริเวณโคนนิ้วชี้และโคนนิ้วหัวแม่มือ
2. จุดบริเวณตรงข้อมือด้านหน้าระดับหัวแม่มือลงมา
3. จุดบริเวณข้อแรกของปลายนิ้วนางและปลายนิ้วชี้
4. จุดบริเวณโคนเล็บนิ้วชี้ด้านนิ้วหัวแม่มือ
5. จุดบริเวณรอยพับโคนนิ้วก้อยที่ติดกับฝ่ามือ
6. จุดบริเวณตรงกลางข้อมือ (ด้านหลังมือ)

  ขอขอบคุณ หมอชาวบ้าน