“เหตุผลประการสำคัญเกี่ยวกับราคายางพาราที่ตกต่ำ และไม่พบการเคลื่อนไหวเกี่ยวกับราคายางของเกษตรกรชาวสวนยางในอีสานมากเท่ากับเกษตรกรชาวสวนยางในภาคใต้นั้น ส่วนหนึ่งมองว่ามาจากเรื่องของต้นทุนในการผลิตที่แตกต่างกันของพื้นที่ กล่าวคือทางอีสานเกษตรกรส่วนใหญ่จะเน้นการขายผลผลิตแบบตรง ๆไม่มีการแปรรูปเช่น ยางก้อนถ้วยและในรูปแบบของขี้ยางคือขายทั้งถ้วยโดยไม่ต้องไปแปรรูปเป็นยางแผ่นที่ต้องผ่านกระบวนการรีดยาง อีกกรณีก็คือกระบวนการในการบริหารจัดการ พื้นที่ภาคอีสานเขาจะไม่เน้นการกรีดเต็มพื้นที่อย่างกรณียางราคาตก เขาก็จะกรีดในพื้นที่บางส่วน เช่นกรณีพื้นที่ 10 ไร่ก็อาจจะกรีดแค่ 5 ไร่ อีกส่วนปล่อยเอาไว้ขณะเดียวกันหันไปทำอาชีพอื่นเสริม