งานวิจัยใหม่ของ phys.org พบว่า ความปรารถนาของคนในประเทศที่ร่ำรวยกว่าสำหรับผลผลิตนอกฤดูที่หลากหลายซึ่งนำเข้าจากต่างประเทศกำลังผลักดันการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลก

งานวิจัยเผยให้เห็นว่าการขนส่งอาหารข้ามกันระหว่างประเทศทำให้เกิดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเกือบหนึ่งในห้าจากภาคอาหาร และประเทศที่ร่ำรวยมีส่วนทำให้เกิดปัญหาเป็นสัดส่วนที่มาก

แม้ว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตอาหารจะได้รับการบันทึกไว้เป็นอย่างดี แต่นี่เป็นการศึกษาที่มีรายละเอียดมากที่สุดในประเภทเดียวกัน เราประมาณการคาร์บอนฟุตพริ้นท์ของการค้าอาหารทั่วโลก โดยติดตามสินค้าโภคภัณฑ์อาหารต่างๆ ตลอดห่วงโซ่อุปทานนับล้านรายการ

ตั้งแต่ปี 2538 การค้าสินค้าเกษตรและอาหารทั่วโลกเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวและการค้าระหว่างประเทศมีปริมาณมากถึง 19% ที่บริโภคทั่วโลก เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าการรับประทานผลิตผลในท้องถิ่นเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการดำเนินการกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

เว็บการเดินทางของอาหาร

แนวคิดของ "ไมล์อาหาร" ใช้เพื่อวัดระยะทางที่รายการอาหารเดินทางจากที่ผลิตไปยังที่ที่บริโภค จากนั้น เราสามารถประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ที่เกี่ยวข้อง หรือ "รอยเท้าคาร์บอน"

อาหารทั่วโลกมีความรับผิดชอบต่อการปล่อยก๊าซเรือนกระจกประมาณ 16 พันล้านตันในแต่ละปี หรือประมาณ 30% ของการปล่อยก๊าซคาร์บอน ที่มนุษย์สร้างขึ้น ทั้งหมด แหล่งที่มาของการปล่อยอาหาร ได้แก่การขนส่งการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน (เช่น การตัดต้นไม้) และกระบวนการผลิต

การศึกษาของphys.orgใช้กรอบการบัญชีที่เราคิดค้นขึ้นในแพลตฟอร์มนวัตกรรมที่เรียกว่า FoodLab มันเกี่ยวข้องกับรายละเอียดในระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน ซึ่งครอบคลุมรายละเอียดดังต่อไปนี้:

74 ประเทศในทุกภูมิภาค
37 ภาคเศรษฐกิจ
สี่โหมดการขนส่ง—ทางน้ำ รถไฟ ถนนและทางอากาศ
การเชื่อมต่อทางการค้ามากกว่า 30 ล้านรายการ: การเดินทางของอาหารประเภทเดียวจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง

ผลลัพธ์ของphys.org

phys.orgพบว่าการปล่อยไมล์อาหารทั่วโลกอยู่ที่ประมาณ 3 พันล้านตันในแต่ละปี หรือ 19% ของการปล่อยอาหารทั้งหมด ซึ่งสูงกว่าประมาณการครั้งก่อนถึง 7.5 เท่า

ประมาณ 36% ของการปล่อยการขนส่งอาหารเกิดจากการขนส่งผักและผลไม้ทั่วโลก ซึ่งเกือบสองเท่าของการปล่อยมลพิษที่ปล่อยออกมาระหว่างการผลิต ผักและผลไม้จำเป็นต้องมีการขนส่งที่มีการควบคุมอุณหภูมิซึ่งจะช่วยผลักดันการปล่อยอาหารในไมล์ที่สูงขึ้น

โดยรวมแล้ว ประเทศที่มีรายได้สูงมีส่วนสนับสนุนการปล่อยไมล์อาหารอย่างไม่สมส่วน พวกมันประกอบด้วย 12.5% ของประชากรโลก แต่ยังสร้าง 46% ของการปล่อยไมล์อาหารระหว่างประเทศ

ประเทศเศรษฐกิจขนาดใหญ่และเกิดใหม่จำนวนมากครองการค้าอาหารโลก จีน ญี่ปุ่น สหรัฐอเมริกา และยุโรปตะวันออกเป็นผู้นำเข้าสุทธิของไมล์อาหารและการปล่อยมลพิษ แสดงให้เห็นว่าความต้องการอาหารมีสูงกว่าที่ผลิตในประเทศอย่างเห็นได้ชัด

ผู้ส่งออกอาหารสุทธิรายใหญ่ที่สุดคือบราซิล รองลงมาคือออสเตรเลีย อินเดีย และอาร์เจนตินา ออสเตรเลียเป็นผู้ผลิตผักและผลไม้รายใหญ่รายใหญ่ที่ส่งออกไปยังส่วนอื่นๆ ของโลก

ในทางตรงกันข้าม ประเทศที่มีรายได้ต่ำซึ่งมีประชากรประมาณครึ่งหนึ่งของโลกทำให้เกิดการปล่อยมลพิษในการขนส่งอาหารเพียง 20%

สถานการณ์นี้ไปถึงไหนแล้ว?

จนถึงปัจจุบัน การวิจัยอาหารที่ยั่งยืนได้มุ่งเน้นไปที่การปล่อยมลพิษที่เกี่ยวข้องกับเนื้อสัตว์และอาหารที่ได้จากสัตว์อื่นๆ เป็นหลัก เมื่อเทียบกับอาหารจากพืช แต่ผลลัพธ์ของเราบ่งชี้ว่าการรับประทานอาหารที่ปลูกและผลิตในท้องถิ่นก็มีความสำคัญต่อการลดการปล่อยมลพิษที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งอาหารเช่นกัน

การรับประทานอาหารในท้องถิ่นหมายถึงการรับประทานอาหารที่ปลูกในรัศมี 161 กิโลเมตรจากบ้าน

เรารับทราบว่าบางส่วนของโลกไม่สามารถพอเพียงในการจัดหาอาหารได้ การค้าระหว่างประเทศสามารถมีบทบาทสำคัญในการจัดหาอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการและบรรเทาความไม่มั่นคงด้านอาหารสำหรับผู้อ่อนแอในประเทศที่มีรายได้ต่ำ

และระยะทางอาหารไม่ควรถือเป็นตัวบ่งชี้ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเพียงอย่างเดียว ตัวอย่างเช่น อาหารนำเข้าที่ผลิตอย่างยั่งยืนอาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมต่ำกว่าอาหารท้องถิ่นที่ปล่อยมลพิษมาก

แต่มีขอบเขตมากมายในการลดการปล่อยมลพิษจากการขนส่งอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่ร่ำรวยกว่า มาตรการที่เป็นไปได้ ได้แก่ :

• ราคาคาร์บอนและภาษีนำเข้า
• การลงทุนในยานพาหนะที่มีมลพิษน้อย
• ส่งเสริมให้ธุรกิจลดการปล่อยมลพิษในห่วงโซ่การผลิตและการกระจายสินค้า
• กฎหมายการวางแผนที่อนุญาตให้มีโครงการเกษตรในเมืองมากขึ้น
ผู้บริโภคยังมีอำนาจในการลดการปล่อยมลพิษในการขนส่งอาหารด้วยการใช้อาหารที่ยั่งยืนมากขึ้น ตัวอย่างเช่น ครั้งต่อไปที่คุณไปซื้อผลไม้นอกฤดู—ซึ่งอาจปลูกในต่างประเทศหรือที่อีกฟากหนึ่งของประเทศ—อาจพิจารณาว่าทางเลือกในท้องถิ่นทำได้หรือไม่

ปัญหาการปล่อยมลพิษในการขนส่งอาหารจะยิ่งเลวร้ายลงเมื่อจำนวนประชากรโลกเพิ่มขึ้น ดังนั้นรัฐบาล บริษัท และประชาชนทั่วไปต้องทำงานร่วมกันเพื่อให้แน่ใจว่าการผลิตและการบริโภคอาหารไม่ทำให้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแย่ลง.

ที่มา: https://phys.org/news/2022-06-world-affluent-local-food-tackle.html

ข่าวอื่นที่น่าสนใจ

เซลล์ผลิตแสงอาทิตย์อินทรีย์น้ำหนักเบากว่า 100 เท่า สามารถสร้างพลังงานหมุนเวียนได้หลากหลายการใช้งาน
https://www.thaiquote.org/content/247323

การวิจัยชี้การทดลองใช้ฉี่ของมนุษย์มารดทำเป็นปุ๋ยให้พืชผล ได้ผลผลิตเป็นที่น่าพอใจ
https://www.thaiquote.org/content/247327

จุดบอดบนดวงอาทิตย์เพิ่มขนาดเป็นสองเท่าใน 24 ชั่วโมง และชี้มาที่โลก อาจเกิดความเสียหาย ทำให้ไฟดับในวงกว้าง
https://www.thaiquote.org/content/247340