เป็นเรื่องง่ายที่จะมองเข้าไปในดวงตาที่น่ารักของลูกสุนัขที่ได้รับการเอาใจใส่ของเรา และคิดว่าพวกมันคงทำอะไรไม่ถูกหากไม่มีเรา แม้แต่ความคิดของสุนัขเลี้ยง ที่อาศัยอยู่ในป่าก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เจ้าของบางคนสิ้นหวัง แต่ลองนึกดูว่าถ้าจู่ ๆ มนุษย์หายไป และสุนัขต้องดูแลตัวเอง ในสถานการณ์นี้ สุนัขจะอยู่รอดในโลกที่ไม่มีคนได้หรือไม่?

“ฉันไม่สงสัยเลยว่าสุนัขจะอยู่รอดได้หากไม่มีเรา” เจสสิก้า เพียร์ซ คณาจารย์ร่วมกับศูนย์ชีวจริยธรรมและมนุษยศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยโคโลราโด วิทยาเขตการแพทย์แอนชูตซ์ และเป็นผู้เขียนหนังสือ " A Dog's World: Imagining the Lives of Dogs in a World without Humans"(Princeton University Press, 2021) กล่าว "สุนัขสืบเชื้อสายมาจากหมาป่าและพวกมันยังคงมีพฤติกรรมเหมือนหมาป่าและสุนัขป่าชนิดอื่น ๆ ดังนั้นพวกมันจึงรู้วิธีล่าและไล่ตาม"

หากไม่มีมนุษย์ อดีตสัตว์เลี้ยงของเราคงจะย้อนเวลากลับไปในการเลี้ยงดูพวกมันและใช้ชีวิตเหมือนสัตว์ป่า ไม่ใช่สุนัขทุกตัวที่จะรอดชีวิตจากการเปลี่ยนแปลงนี้ ปัจจุบันมีสุนัขหลากหลายสายพันธุ์ และบางสายพันธุ์มีความพร้อมสำหรับสัตว์ป่าน้อยกว่าสายพันธุ์อื่นๆ ตัวอย่างเช่น สุนัขหน้าแบนอย่างปั๊กและบูลด็อกมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาสุขภาพต่างๆ ตามมา รวมถึงปัญหาที่จำกัดการหายใจ ซึ่งจะขัดขวางความสามารถในการล่าสัตว์ พวกเขายังเป็นพันธุ์ที่มีหางสั้นซึ่งจะทำร้ายพวกเขาเมื่อเข้าสังคมเมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับสุนัขป่า

"หางเป็นส่วนสำคัญของกล่องเครื่องมือสื่อสาร" เพียร์ซกล่าว "แม้ว่าคุณจะสื่อสารอะไรบางอย่างเช่นความรู้สึกก้าวร้าวหรือความรู้สึกยอมจำนนได้น้อยกว่าเล็กน้อย แต่คุณก็มีแนวโน้มที่จะจบลงในการต่อสู้มากกว่าที่คุณจะสามารถส่งสัญญาณที่ชัดเจนได้"

สุนัขที่มีแนวโน้มที่จะจบลงในการต่อสู้มีแนวโน้มที่จะได้รับบาดเจ็บและมีโอกาสรอดน้อยกว่า โชคดีสำหรับเพื่อนจอมเห่าของเรา มนุษย์จะไม่คอยบงการนิสัยการสืบพันธุ์ของสุนัขอีกต่อไป เป็นผลให้สายพันธุ์ที่แตกต่างกันจะผสมกันทำให้การคัดเลือกโดยธรรมชาติสามารถหล่อหลอมสุนัขที่เหมาะสมที่สุดได้

สุนัขวันโลกาวินาศเหล่านี้จะผสมกับหมาป่าเพื่อสร้างลูกผสมที่ช่วงซ้อนทับกัน สุนัขจรจัดและหมาป่าอยู่รวมกันในยุโรปในประเทศต่างๆ เช่น อิตาลี จากผลการศึกษาในปี 2560 ที่ตีพิมพ์ในวารสารGlobal Ecology and Conservation ฟรีเดอไรค์ เรนจ์ รองศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยสัตวแพทยศาสตร์เวียนนา ผู้ศึกษาทั้งสุนัขและหมาป่า บอกกับว่าสิ่งสำคัญที่แยกทั้งสองอย่างออกจากกันคือเรา

“ในขณะที่หมาป่าเป็นนักล่าโดยหลัก และสุนัขเป็นสัตว์กินของเน่าเป็นหลัก แต่ก็มีความต่อเนื่องกัน” เรนจ์กล่าว "และหมาป่ายังสามารถไล่ตามและสุนัขสามารถล่าสัตว์ได้" ตัวอย่างเช่น หมาป่าสามารถพบได้ในกองขยะของมนุษย์เช่นเดียวกับสุนัขจรจัด และสุนัขจรจัดสามารถล่าเหยื่อในป่าได้เช่นเดียวกับหมาป่า

แต่ถึงแม้สุนัขจะเข้าไปอยู่ในโลกที่ไร้มนุษย์ได้ พวกมันจะไม่ทุกข์ยากหากไม่มีการจูงในตอนเช้าหรือตอนเย็นหรือ? ทั้งเพียร์ซและเรนจ์ไม่เห็นสุนัขต้องทนทุกข์ทรมานทางจิตใจโดยไม่มีเจ้าของ

เพียร์ซสังเกตว่าในสภาพแวดล้อมในบ้าน ผู้คนมักระงับพฤติกรรมสุนัขหลายอย่าง เช่น เที่ยวเตร่ ขุดดิน และฉี่ เพราะเราพบว่าพวกมันน่ารำคาญ สุนัขไม่มีเจ้าของไม่มีข้อจำกัดเช่นนั้น และแม้ว่าพวกมันจะไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกในบ้านเหมือนกับสุนัขเลี้ยง แต่พวกมันอาจมีสภาพจิตใจที่ดีกว่า “สิ่งที่พวกเขามีที่สุนัขเลี้ยงขาดคืออิสระ” เพียร์ซกล่าว

จากการศึกษาสุนัขที่อยู่อย่างเป็นอิสระจากมนุษย์ Range ได้เห็นสุนัขสร้างกลุ่มสังคมของตนเอง และเชื่อว่าอาหารมีความสำคัญมากกว่าความเป็นเพื่อนของมนุษย์ในความเป็นอยู่ที่ดีของสุนัขเหล่านี้

“ถ้าเราหายตัวไป อาหารจะเป็นปัญหาหลักสำหรับสุนัข ไม่แพ้มนุษย์ในฐานะคู่สังคม” Range กล่าว "ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถหาอาหารได้ พวกเขาคงจะมีความสุขอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีเรา"

ที่มา: Live Science

ข่าวอื่นที่น่าสนใจ

ปูแดงตัวเล็กนี้สามารถช่วยปกป้องแนวปะการัง Great Barrier Reef
https://www.thaiquote.org/content/249987

ฝูงผึ้งอาจทำให้สภาพอากาศเปลี่ยนแปลง
https://www.thaiquote.org/content/249916

ต้นไม้ที่เครียดหรือเจ็บปวดสามารถ 'กรีดร้อง' เพื่อแสดงอาการได้
https://www.thaiquote.org/content/249906