“ผู้ใหญ่บ้านจัดแจงเอาที่นอนมาปูสำหรับเป็นที่ประทับ จากนั้นก็ริน “เหล้า” ที่ต้มเองใส่ในถ้วยที่น่าจะผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชน ด้วยมีคราบดำๆ จับอยู่ด้านในจนเขรอะ แล้วกุลีกุจอนำมาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายพระองค์ท่าน”

เมื่อพุทธศักราช 2513 สมัยนั้นการเดินทางคมนาคมในประเทศยังไม่สะดวกสบายเหมือนปัจจุบัน ถนนหนทางเต็มไปด้วยป่ารกชัฏ แต่ด้วยพระราชประสงค์ที่จะทอดพระเนตรความเป็นอยู่ของเหล่าพสกนิกรเพื่อหาหนทางสร้างความกินดีอยู่ดีให้แก่ราษฎรทุกพื้นที่ ทำให้พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ไม่ทรงย่อท้อต่อความทุรกันดารของเส้นทางแม้แต่น้อย และปีนั้นเองพระองค์ได้เสด็จพระราชดำเนินบุกป่าฝ่าดง ขึ้นดอยไปทรงเยี่ยมราษฎรชาวไทยภูเขาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ท้ายดอยจอมหด อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่

ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อพสกนิกรชาวไทยภูเขา และต้องการแสดงออกถึงความจงรักภักดีที่มีต่อพระองค์ท่านอย่างท่วมท้นเช่นเดียวกัน ผู้ใหญ่บ้านชาวลีซอจึงกราบทูลพระองค์ท่านให้ “ไปแอ่วบ้านเฮา” ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ก็ทรงตอบรับ และเสด็จฯ ตาม “ผู้ใหญ่บ้าน” เข้าไปในเรือนหลังน้อย ซึ่งทำด้วยไม้ไผ่และมุงหญ้าแห้ง

“ผู้ใหญ่บ้าน” จัดแจงเอาที่นอนมาปูสำหรับเป็นที่ประทับ จากนั้นก็ริน “เหล้า” ที่ต้มเองใส่ในถ้วยที่น่าจะผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชน ด้วยมีคราบดำๆ จับอยู่ด้านในจนเขรอะ แล้วกุลีกุจอนำมาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายพระองค์ท่าน

คณะผู้ตามเสด็จฯ เห็นดังนั้น ต่างก็ลอบมองตากันอยู่เลิ่กลั่ก มีคนในคณะที่ตามเสด็จฯ ผู้หนึ่งได้กระซิบกราบทูลพระองค์ท่านว่าควรจะทรงทำท่าเสวย แล้วส่งเหล้าถ้วยนั้นพระราชทานแก่คณะผู้ติดตามซึ่งจะจัดการเอง

ปรากฏว่า “ในหลวงรัชกาลที่ 9” ทรงยกเหล้าถ้วยนั้นขึ้นเสวยเสียเกลี้ยง...ในอึกเดียว!

และรับสั่งกับผู้ตามเสด็จฯ ในภายหลังว่า

“ไม่เป็นไร แอลกอฮอล์เข้มข้น เชื้อโรคตายหมด”

เนื่องจากเหตุการณ์ดังกล่าวประการหนึ่ง ทำให้คณะผู้ตามเสด็จฯ พยายามกวดขันป้องกันมากขึ้น มิให้เหล้าต้มถูกนำมาทูลเกล้าฯ ถวายถึงพระหัตถ์ได้อีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีผู้แอบซุกซ่อนเครื่องดื่มประเภทนี้นำมาทูลเกล้าฯ ถวายจนได้

พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ทรงเล่าเรื่อง “ของฝากจากชาวเขา” นี้ภายหลังว่า

“วันหนึ่ง ชาวเขาเอาเหล้าที่ต้มเองมาให้ฉัน แต่ทว่าเรื่องนี้ทางตำรวจเขาห้ามกันไว้ เพราะฉะนั้น ตอนที่เอามาให้ เขาก็เหลียวซ้ายแลขวาเสียหลายหน กลัวตำรวจจะจับ พอเห็นว่าตำรวจไม่อยู่แล้ว ถึงได้งุบงิบควักออกมาส่งให้ฉัน”

ที่มา : หนังสือขวัญแด่พ่อ
“ในหลวงรัชกาลที่ 9” พระราชาที่นั่งติดพื้น คุกเข่าเข้าหาประชาชน