'จะลา' แต่ไม่ลา "ชีวิตลูกหาบ" ที่ดอยลังกาหลวง

by ThaiQuote, 19 กุมภาพันธ์ 2563

โดย...นักเดินทาง OMG Trekking Thailand

ณ ดอยลังกาหลวง เราเจอกับ 'จะลา'

‘จะลา’ ชายไทยที่เป็น "ลูกหาบ" เชื้อสายเย้าผสมอีก้อ ชายวัยกว่าครึ่งร้อย แต่แข็งแกร่ง รูปร่างสันทัด ผิวสีน้ำตาลอ่อน ผู้ทิ้งวิถีคาสโนวาในช่วงวัยหนุ่มฉกรรจ์ที่เคี่ยวกรำด้วยสุรา นารี พร้อมกับสถิติสี่ภรรยา หันชีวิตเข้าสู่วิถีลูบหาบดอยลังกาหลวง ลังกาน้อย บริการสานฝันนักท่องเที่ยวที่จะไปพิชิตยอดดอยลังกาหลวงในระยะ 2,031 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง

‘จะลา’มาคอยบริการนักท่องเที่ยว นักเดินป่า ด้วยรอยยิ้มและอารมณ์ขัน ทำให้เราอยากรู้จักเขามากยิ่งขึ้น ผลการพูดคุยทำให้เราเห็นภาพว่า เขาไม่เคยเรียนหนังสือ เลยพูดไทยไม่ชัด แต่ก็ขยันพูด ขี้เล่นและคารมดี เราจึงคุ้นเคยกันตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทาง

“แต่ก่อน ขยัน ทำงานเก่ง ทำไร่ข้าวโพด สาวเลยชอบเยอะ” ‘จะลา’เล่าชีวิตช่วงวัยหนุ่ม ภายหลังจากการสนทนาจิปาถะเริ่มต้นขึ้น เขามีชาติพันธุ์เป็นเย้าที่ขยัน อดทน ตลอดทางเขาแบกน้ำหนักบนบ่าไม่ต่ำกว่า 20 กิโลกรัม และอำนวยความสะดวกตั้งแต่ตักน้ำ หาฟืน ฝ่าฟืน ก่อไฟ หุงข้าว และสุดแต่จะให้ทำอะไร ถ้าทำได้จะลาไม่เกี่ยง

แต่เลือดในกายอีกครึ่งก็เป็น "อีก้อ" ที่นับถือผี และเขาเองก็บอกว่ามีความรู้ด้านการเป็นหมอผี ในวงสนทนาจึงไม่พ้นเรื่องความเชื่อ และคาถาแปลกๆ ที่ ‘จะลา’ นำมาเล่าให้ฟัง โดยเฉพาะคาถามหาเสน่ห์ ที่ว่ากันว่าฉมังนัก และตลอดการเดินทาง 3 คืน 4 วัน เขาเป็นเพื่อนคุยและเพื่อนเดินทางที่สร้างความครื้นเครงได้มาก

‘จะลา’ ไม่เคยพูดถึงอนาคต หรือความหวัง ทุกวันนี้เขาเพียงทำงาน หาเงิน เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตตน และ1 ภรรยาที่เขาบอกว่าค่อนข้างจะนิยมสุรา เขามักเอ่ยถึงเธอบ่อยครั้งว่าคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องในตอนที่เธอดื่มหนัก ทว่าในน้ำเสียงยังคงเจือปนสายสำเนียงความคิดถึงอยู่เสมอ แต่เขาไม่เอ่ยถึงลูกๆ ซึ่งอาจจะมีหรืออาจจะไม่มี เขาไม่เคยปริปากเรื่องนี้

ในวันสิ้นสุดการเดินทาง ‘จะลา’ ควรจะได้รับเงินค่าแรง 2,000 บาท แต่อุทยานแห่งชาติขุนแจหักค่าสมาชิกการเป็นลูกหาบ 250 บาท ค่าเครื่องแบบลูกหาบซึ่งก็คือเสื้อยืดสีดำคอกลมที่อุทยานแห่งชาติขุนแจทำขึ้นในราคา 100 บาท ทำให้เขาเหลือเงินที่แลกมาด้วยแรงกาย 1,650 บาท ติดตัวกลับบ้าน

‘จะลา’ บอกว่าพรุ่งนี้ จะมีนักท่องเที่ยวมาอีก 30 คน อุทยานฯต้องการลูกหาบ 9 คน แต่ไม่มีเขาเป็นหนึ่งในนั้น น้ำเสียงที่ราบเรียบ ไม่ส่อให้คิดไปในลักษณะไหน แต่ตลอดเวลาที่เราอยู่ร่วมกัน ผมเข้าใจว่าลึกๆในใจเขาคงเสียดายโอกาสหาเงินที่ใน 1 ปีมีโอกาสได้รับหน้าที่เป็นลูกหาบเพียงไม่กี่ครั้ง

เราบอกลากันแบบเรียบง่าย ก่อนจะแยกย้ายไปตามเส้นทางของตัวเอง ลึกๆ แล้วก็เชื่อว่า ‘จะลา’ ก็มีความฝันและความหวัง อย่างน้อยก็หวังหาเงินเลี้ยงดูภรรยาและหล่อเลี้ยงชีวิตให้ดีขึ้นตามสภาพ

แล้วเราเองล่ะ ทุกวันนี้ยังจะหวังอะไรอยู่ ตรงนี้ ก็เฝ้าถามตัวเองมาตลอดเหมือนกัน

ข่าวที่น่าสนใจ