มดหัวกระสุนและมดหัวเขียวจะผลิตสารพิษที่พวกมันฉีดเข้าไปทุกครั้งที่ถูกต่อย ซึ่งช่วยยืดเวลาการส่งสัญญาณประสาทไปยังสมองและทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมตัวสั่น ควบคุมไม่ได้ และเจ็บปวดยาวนาน

มดที่ทำพิษด้วยเหล็กไนที่เจ็บปวดที่สุดในโลกทำได้โดยการฉีดพิษไปที่เซลล์ประสาทของเหยื่อ งานวิจัยใหม่พบ

ไม่ควรยุ่งกับมดหัวเขียวออสเตรเลีย ( Rhytidoponera metallica ) และมดหัวกระสุน ( Paraponera clavata ) ที่พบในอเมริกากลางและอเมริกาใต้ เหล็กไนของแมลงเหล่านี้ปล่อยพิษออกมาอย่างท่วมท้น ซึ่งทำให้มนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ ตัวสั่น ควบคุมไม่ได้ และเจ็บปวดยาวนาน

ในหนังสือ "The Sting of the Wild" ในปี 2559 (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจอห์น ฮอปกินส์) นักกีฏวิทยา จัสติน โอ. ชมิดต์ อธิบายว่าการถูกมดกระสุนต่อยเป็น "ความเจ็บปวดที่บริสุทธิ์ รุนแรง และยอดเยี่ยม เหมือนเดินเหนือถ่านที่ลุกเป็นไฟพร้อมกับชูสามนิ้ว [ 8 เซนติเมตร] เล็บฝังอยู่ในส้นเท้าของคุณ"

เหยื่อของมดเหล่านี้ยังเปรียบความเจ็บปวดกับความเจ็บปวดจากการถูกยิง โดยตั้งชื่อให้แมลงชนิดนี้

แซม โรบินสันนักชีวเภสัชวิทยาแห่งสถาบันชีววิทยาศาสตร์โมเลกุลแห่งมหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ ซึ่งเป็นผู้นำการวิจัยครั้งใหม่กล่าวว่า“มดต่อยสามารถเจ็บปวดได้นานถึง 12 ชั่วโมง และคุณรู้สึกเจ็บลึกถึงกระดูกด้วยเหงื่อออกและขนลุก” เขากล่าวในแถลงการณ์ _

ตอนนี้โรบินสันและเพื่อนร่วมงานของเขาคิดว่าพวกเขารู้ว่ามดเหล่านี้บรรจุเหล็กไนที่ร้ายกาจได้อย่างไร

ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารNature Communications เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม นักวิทยาศาสตร์ได้แสดงให้เห็นว่าพิษของมดมีเป้าหมายที่โปรตีนเฉพาะในเซลล์ประสาทที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความเจ็บปวด

มดเขียวและมดหัวกระสุนผลิตสารพิษที่จับกับเซลล์ประสาทของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเมื่อพวกมันต่อย นักวิจัยรู้อยู่แล้วว่ามดกระสุนผลิตสารที่พุ่งเป้าไปที่เส้นประสาทที่เรียกว่า โพเนราท็อกซิน แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าสารนี้สร้างความเจ็บปวดที่รุนแรงและยาวนานเช่นนี้ได้อย่างไร

พิษของมดหัวเขียวและมดหัวกระสุนมีเป้าหมายที่โปรตีนชนิดเดียวกันในเซลล์ประสาทของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่นเดียวกับพิษของแมงป่องหางเหลือง ( Androctonus australis )(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

เพื่อหาคำตอบ ทีมวิจัยได้ตรวจสอบผลกระทบของสารพิษต่อโปรตีนที่ฝังอยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์ประสาทที่เรียกว่า โซเดียม แชนแนลแบบควบคุมแรงดันไฟฟ้า ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการส่งสัญญาณความเจ็บปวด

ช่องเหล่านี้ควบคุมปริมาณโซเดียมที่เข้าและออกจากเซลล์ ซึ่งเป็นตัวกำหนดความยาวและความแรงของสัญญาณความเจ็บปวด สนับสนุนการทำงานของระบบประสาทและกล้ามเนื้อในสัตว์ สัตว์มีพิษหลายชนิดได้พัฒนาสารพิษที่พุ่งเป้าไปที่ช่องโซเดียม รวมทั้งแมงป่องบางชนิด เช่น แมงป่องหางเหลือง ( Androctonus australis )

นักวิจัยพบว่าพิษของมดหัวเขียวและมดหัวกระสุน รวมถึงอีกสายพันธุ์หนึ่งที่เรียกว่าTetramorium africanumก็พุ่งเป้าไปที่ช่องโซเดียมเช่นกัน สารพิษของมดจะปลดล็อกช่องเหล่านี้และป้องกันไม่ให้ช่องดังกล่าวปิดอีก ทำให้สัญญาณความเจ็บปวดยืดเยื้อและรุนแรงขึ้น

“เราค้นพบว่าสารพิษของมดเกาะกับโซเดียมแชนเนลและทำให้พวกมันเปิดได้ง่ายขึ้นและยังเปิดอยู่และเคลื่อนไหว ซึ่งแปลเป็นสัญญาณความเจ็บปวดที่ยาวนาน” โรบินสันกล่าวในแถลงการณ์

แม้ว่ากลไกนี้สามารถอธิบายความเจ็บปวดระทมทุกข์ที่เกิดจากการถูกมดต่อยได้ แต่อาจมีปัจจัยอื่น ๆ ในการเล่นที่ยังไม่ได้ค้นพบ ผู้เขียนได้เขียนไว้ในการศึกษานี้

การค้นพบนี้สามารถชี้ให้เห็นถึงรากฐานของโมเลกุลของการรับรู้ความเจ็บปวดและปูทางไปสู่การรักษาความเจ็บปวดแบบใหม่ "เราต้องการเข้าใจความเจ็บปวดในระดับโมเลกุลและสารพิษเป็นเครื่องมือที่ยอดเยี่ยมในการทำเช่นนี้" โรบินสันกล่าว

ข่าวอื่นที่น่าสนใจ

ปลาดื่มน้ำมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับความเค็มของสภาพแวดล้อม
https://www.thaiquote.org/content/250592

“บุกกาบเขียวเขาหินปูน” ไม้ล้มลุกที่เบ่งบานในฤดูฝน
https://www.thaiquote.org/content/250575

หากคุณเคยมีสัตว์เลี้ยง ไปเที่ยวสวนสัตว์ หรือดูสัตว์ป่าเล่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าคุณเคยนึกถึงแนวคิดเรื่องความรู้สึกนึกคิดของสัตว์
https://www.thaiquote.org/content/250555