มีบางอย่างที่หอมหวาน — บางทีก็โรแมนติก — เกี่ยวกับการเกี้ยวพาราสีของนกเพนกวิน หลังจากใช้เวลาหลายเดือนในทะเล ล่าปลาและว่ายน้ำในน่านน้ำที่เย็นจัดที่สุด เพนกวิน Adélie เพศเมีย ( Pygoscelis adeliae ) ก็มายังพื้นที่ผสมพันธุ์เดียวกันทุกปี เดินเตร็ดเตร่ไปตามฉากบาร์ที่มีการเป่าแตร ไล่ต้อนตัวผู้ โดยไม่สนใจความก้าวหน้าและต่อแถวหาคู่จากฤดูกาลที่แล้ว: นกตัวผู้ที่มาถึงก่อนตัวเมียเพื่อทำความสะอาดรังของพวกมัน

เพนกวินเหล่านี้คือตัวแทนของความมุ่งมั่นในระยะยาว แต่นกเพนกวินทุกตัวมีพันธะผูกพันกับคู่เดียวตลอดชีวิตหรือไม่?

กลายเป็นว่าเพนกวินเหล่านี้อาจเป็นข้อยกเว้น ไม่ใช่กฎ แม้ว่านกเพนกวินส่วนใหญ่จะจับคู่กับคู่เพียงตัวเดียวในแต่ละฤดูผสมพันธุ์ แต่พวกมันอาจผสมพันธุ์กับนกเพนกวินตัวอื่น ๆ ในฝูงผสมพันธุ์ก่อนที่จะลงหลักปักฐานทำรัง และอัตราความจงรักภักดีก็แตกต่างกันไปในแต่ละสายพันธุ์ ความรักของนกเพนกวิน - มันซับซ้อน

“คำตอบสั้นๆ คือไม่ เพนกวินไม่ใช่คู่ครองจริงๆ” เอ็มมา มาร์คส์ นักนิเวศวิทยาเชิงพฤติกรรมแห่งมหาวิทยาลัยโอ๊คแลนด์ในนิวซีแลนด์ ผู้ศึกษาพฤติกรรมการผสมพันธุ์และการเลือกคู่ในการผสมพันธุ์แบบโคโลเนียลกล่าว — นกที่รวมกันเป็นฝูงขนาดใหญ่เพื่อทำรัง . “ผู้เพาะพันธุ์ในยุคอาณานิคม เช่น เพนกวินอาจเป็นคู่สมรสคนเดียว เนื่องจากพวกมันมีคู่เดียวซึ่งพวกมันทำรังและเลี้ยงลูกในแต่ละฤดูกาล” Marks กล่าวกับ Live Science "แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มี 'กิจกรรมนอกหลักสูตร' เกิดขึ้น"

พูดได้อย่างปลอดภัยว่านกเพนกวินไม่ได้มีคู่สมรสคนเดียว นกเพนกวินหลายตัวเล่นในสนามก่อนที่จะลงเอยกับคู่ครองสำหรับฤดูกาล - บางครั้งก็มีเพศสัมพันธ์กับสมาชิกอื่น ๆ

เมื่อตัวผู้ที่ผูกมัดเป็นคู่ไม่สามารถกลับไปยังพื้นที่ผสมพันธุ์ได้ ตัวอย่างเช่น คู่ที่โดดเดี่ยวของมันอาจไปเพิงกับตัวผู้ตัวอื่น เมื่อคู่หูที่ซื่อสัตย์ของตัวผู้จากฤดูกาลที่แล้วมาถึงรังเพียงเพื่อจะหาตัวเมียตัวใหม่มาแทนที่ การต่อสู้จึงเกิดขึ้น ตัวเมียดั้งเดิมมักจะชนะ

ผลที่ตามมาอย่างหนึ่งของรักสามเส้ายุ่งเหยิงเหล่านี้ก็คือ เมื่อถึงเวลาที่ตัวเมียจะวางไข่ ก็ไม่ชัดเจนเสมอไปว่าตัวผู้ที่เธอจะใช้เวลาในช่วงเทศกาลนี้กำลังเลี้ยงลูกไก่ของตัวเองอยู่หรือไม่ การศึกษาในปี 2018 ในวารสารZoo Biologyได้บรรยายถึงเพนกวิน Gentoo ( Pygoscelis papua ) ตัวหนึ่งในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำยูทาห์ ซึ่งจบลงด้วยการเลี้ยงดูลูกไก่สองตัวซึ่งเป็นลูกของตัวผู้คนละตัวกัน นักวิทยาศาสตร์ไม่แน่ใจว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นในธรรมชาติบ่อยแค่ไหน เพราะในขณะที่เครื่องติดตามและเทคโนโลยีอื่นๆ สามารถช่วยนักวิจัยติดตามพฤติกรรมการผสมพันธุ์และการจับคู่ได้ แต่ไม่มีความพยายามร่วมกันในการทดสอบความเป็นพ่อลูกไก่ในป่า ผู้เขียนรายงานการศึกษา

ในขณะเดียวกัน เพนกวินก็มีคู่สมรสคนเดียวในสังคมไม่มากก็น้อย ต้องใช้คู่หูที่มีความมุ่งมั่นสองคนในการเลี้ยงลูกไก่ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย เช่น แอนตาร์กติกา และเพนกวินจะจับคู่ผูกพันกันเพื่อแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบในการดูแลรัง การฟักไข่ และการล่าได้อย่างมีประสิทธิภาพ

“การมีคู่สมรสคนเดียวในสังคมเป็นสิ่งที่จำเป็น” มาร์คส์กล่าว “การเลี้ยงลูกไก่ต้องการการประสานงานอย่างมากระหว่างคนทั้งสอง และถ้าหากสิ่งนี้พัง การผสมพันธุ์ก็จะล้มเหลวในฤดูกาลนี้”

ข้อตกลงทางสังคมเหล่านี้สามารถคงอยู่ได้ในระยะยาว โดยในแต่ละฤดูผสมพันธุ์จะนำพ่อแม่นกเพนกวินสองตัวเดิมกลับไปที่รังของพวกมันอีกปีหนึ่ง ความถี่ที่เกิดขึ้นนั้นขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ การทบทวนวรรณกรรมปี 2013 ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารComptes Rendus Biologiesพบว่า 89% ของเพนกวินกาลาปาโกส ( Spheniscus mendiculus ) ติดเพื่อนของมัน อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาในปี 1999 ในวารสารThe Aukพบว่าเพนกวินจักรพรรดิ ( Aptenodytes forsteri ) เพียง 15% เท่านั้นที่จะหาคู่เดียวกันสำหรับฤดูผสมพันธุ์ที่ตามมา สปีชีส์ส่วนใหญ่กลับไปหาคู่เดิมอย่างน้อยสม่ำเสมอ โดยมีอัตราความจงรักภักดีระหว่าง 59% ถึง 89% จากการศึกษาในปี 2556

ความสำเร็จของฤดูกาลที่แล้วมีบทบาทในการตัดสินว่าคู่รักเพนกวินจะอยู่ด้วยกันในระยะยาวหรือไม่ Marks อธิบาย หากทั้งคู่สามารถเลี้ยงลูกไก่ได้จนโตเต็มวัย และตัวผู้ดูแลรังคุณภาพสูงในทำเลที่ดี โอกาสที่ตัวเมียจะกลับไปหาคู่เดิมมักจะสูงกว่า มิฉะนั้นตัวเมียก็มีแนวโน้มที่จะเดินเตาะแตะเพื่อค้นหาทุ่งหญ้าสีเขียว

Marks กล่าวว่า "สำหรับสายพันธุ์อาณานิคมมีทางเลือกมากมาย "หากการผสมพันธุ์ล้มเหลวก่อนหน้านี้ เราคาดว่าจะเห็น 'การหย่าร้าง' มากขึ้นในฤดูกาลหน้า"

อัตราที่แท้จริงของ "การหย่าร้าง" ซึ่งเพนกวินมักจะดูแคลนเพื่อนเก่าเพื่อชัยชนะครั้งใหม่นั้นเป็นเรื่องยากที่จะคำนวณได้ เพราะไม่ใช่เพนกวินทุกตัวที่จะกลับมายังแหล่งเพาะพันธุ์ในแต่ละฤดูกาล เมื่อมีการจับคู่ครั้งใหม่ อาจเป็นเรื่องยากที่จะระบุว่าเป็นนกเพนกวินส่วนตัว หรือนกเพนกวินเคลื่อนไหวต่อไปหลังจากที่อีกครึ่งหนึ่งของมันไม่กลับมาแล้วเท่านั้น เช่น หากมันถูกกินโดยปลาวาฬเพชรฆาตหรือแมวน้ำ

การปล้นสะดมไม่ได้เป็นเพียงภัยคุกคามต่อชีวิตรักของนกเพนกวินเท่านั้น การศึกษาล่าสุดที่ตีพิมพ์ในวารสารAmbioพบว่าประชากรนกเพนกวินกำลังลดลงตามสัดส่วนที่ลดลงของปริมาณตัวเคยที่สามารถให้อาหารได้ จากการศึกษาพบว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและกิจกรรมการจับปลาของมนุษย์เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้จำนวนตัวคริลล์ลดลง การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากสภาพอากาศในทะเลน้ำแข็งยังบังคับให้เพนกวินเข้าสู่แหล่งเพาะพันธุ์ที่แตกต่างกัน ทำให้คู่รักที่อยู่กันมานานต้องแยกจากกัน และส่งผลกระทบต่อการย้ายถิ่นฐาน มาร์คส์กล่าวว่า ตอนนี้ตัวผู้บางตัวมาถึงแหล่งเพาะพันธุ์ด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินเรือในภูมิประเทศที่เปลี่ยนแปลงของทะเลและน้ำแข็ง มาร์คบอกว่ารุงรังเกินกว่าจะจีบตัวเมียและใช้เวลามากเกินไปในการดูแลไข่อย่างเหมาะสม

โดยรวมแล้วคิดว่าปัจจัยเหล่านี้มีบทบาทใน ความล้มเหลว ของ Halley Bay ที่มีรายงานอย่างกว้างขวาง แหล่งเพาะพันธุ์ที่เคยเลี้ยงเพนกวินจักรพรรดิ 25,000 คู่ในแต่ละฤดูกาลกลายเป็นหมันตั้งแต่ปี 2559

Marks กล่าวว่า "การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอาจทำให้อัตราความสำเร็จของการขยายพันธุ์ลดลง "เมื่อใดก็ตามที่มีอัตราความล้มเหลวสูงขึ้น เราคาดว่าอัตราการหมุนเวียนของคู่ครองจะสูงขึ้น"

ข่าวอื่นที่น่าสนใจ

รองเท้านารีเหลืองกาญจน์ พืชกล้วยไม้ที่หายาก ใกล้สูญพันธุ์
https://www.thaiquote.org/content/250639

ปลาดื่มน้ำมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับความเค็มของสภาพแวดล้อม
https://www.thaiquote.org/content/250592

หากคุณเคยมีสัตว์เลี้ยง ไปเที่ยวสวนสัตว์ หรือดูสัตว์ป่าเล่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าคุณเคยนึกถึงแนวคิดเรื่องความรู้สึกนึกคิดของสัตว์
https://www.thaiquote.org/content/250555